Sangueiroun(-en-cilindre)
Arum cylindraceum
Araceae
Àutri noum : Figueiroun, Rasin-de-serp, Caulet-de-serp, Erbo-dragouno, Erbo-di-porc.
Noms en français : Arum des Alpes, Gouet des Alpes.
Descripcioun :Aquest sanguieroun, rare au nostre, trachis dins li blachiero e li faio. Se destrìo de Arum italicum bèn mai coumun, que soun espadice èi prim e vióulet (jaune encò de A. italicum) e de Arum maculatum que li fueio soun pas jamai tacado e gaire sagitado, e emé uno espato mai estrecho e mens duberto. Apoundèn que la cambo de flour èi eici tant longo que li pecou di fueio.
Usanço :Dèu agué, cresèn, li mémi prouprieta que lou sanguieroun coumun.
Port : Erbo
Taio : 15 à 30 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Geoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Arum
Famiho : Araceae
Ordre : Alismatales
Coulour de la flour :
Petalo : ges
Ø (o loungour) flour : 4 à 5 cm
Flourido : Printèms
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 1400 m
Aparado : Noun
Abriéu à mai
Liò : Blachiero
- Faio
- Baus
Estànci : Mesoumediterran à Subremediterran
Couroulougi : Éuropenco
Ref. sc. : Arum cylindraceum Gasp., 1814
Soja
Glycine max
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Soja, Soja protéagineux.
Descripcioun :Lou soja èi pas gaire cultiva au nostre, pamens se pòu trouba d'aqui d'eila. Es uno planto de l'an, peludo que fai de pichòti flour vióuleto. Li dòuso soun gibouso e proun peludo.
Usanço :Sabèn que lou soja que nous vèn d'Asìo, èi cultiva subretout pèr si grano d'ounte se fai de "la" paure en graisso e riche en proutido, o peréu d'òli ; lou soubre èi douna i bèsti (tourtèu).
Port : Grando erbo
Taio : 0,4 à 1(1,5) m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Glycine
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Coulour de la flour :
Vióuleto
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 4 à 6 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Planto cultivado
Liò : Champ
Estànci : Subremediterran
Couroulougi : Óurigino asiatico
Ref. sc. : Glycine max (L.) Merr., 1917